مدارس ، تامین کننده ی نیروی کیفی جامعه اند نه فقط تامین کننده ی تعداد زیادی نیروی انسانی که به عنوان تحصیل کرده ، روانه جامعه می شوند . پس شناسایی و ایجاد زمینه برای رشد خصایل ممتاز بشری ، اولین دغدغه ی دستاندرکاران تعلیم و تربیت در فعالیت های علمی یا فرهنگی است که باید با تمام وجود ، خود را وقف ایفای این وظایف سنگین کنند .
نشاط و شادابی در مدرسه باعث رشد و تکامل همه ی ابعاد وجودی یک دانش آموز در بعد جسمانی ، شناختی ، عاطفی ، اخلاقی و معنوی می شود . چنانچه یک بعد از این ابعاد دچار صدمه شود ، یا مورد غفلت قرار گیرد ، دانش آموز به توانایی ها و شایستگی های کامل دست نخواهد یافت . در شرایطی که بیشتر خانه های شهری تبدیل به آپارتمان های کوچک و به دور از فضاهای باز شده است ، حداقل کاری که می توان برای تامین بهداشت جسمی و روحی کودکان و نوجوانان داشته باشیم ، ایجاد فضای شادی بخش در مدرسه است . دانش آموزان چندین ساعت از روز را در مدرسه می گذرانند و اگر فضای مناسبی در مدارس ایجاد شود ، به شاد زیستن فرزندان خود کمک کرده ایم . شاداب سازی مدارس را باید در ابعاد ظاهری و ابعاد معنوی جستجو کرد . همچنین برای دستیابی به تحقق آرمان های مربوط به شاداب سازی مدارس باید تحولی جدی در نگرش مدیران و مسئولا نظام اموزش و پرورش ایجاد شود .
برای این که سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان ، اطرافیان و خودمان حفظ شود ، باید سعی کنیم با شناسایی عوامل موثر بر شادی ، موجبات تقویت عوامل مثبت و تقلیل عوامل منفی موثر بر شادی را فراهم کنیم از آنجا که شادی بزرگترها عامل موثر در شادی و نشاط دانش آموزان است و اولیا و مریبان غمگین نمی توانند فرزندان و دانش آموزانی شاد تربیت کنند ، با ارائه نظام اعتقادی درست برای دستیابی به شادی ، می توان به افزایش شادی در میان افراد جامعه کمک کرد . به این ترتیب مردم می توانند تغییری مثبت درزندگی خود به وجود آورند ، احساس پیشرفت و لذت در زندگی داشته باشند و به شادی دائمی دست یابند و فقط در این صورت است که می توانند شادی را در وجود فرزندانشان نیز پرورش دهند .
